نه همین خون علی دامن محراب گرفت            ز دل زیـنب بی مـادر خـود تـاب گرفت

او نشد کشته که عدل و شرف و تقوی مرد            مرگش از دیدۀ صاحب نظران خواب گرفت

تــازه شـد محـنت بی مــادری اطـفـالش            که فـلک از سرشان سایۀ آن باب گرفت

نوح در نوحه که طوفان مصائب برخاست            خاک را گوی که یک بار دگر آب گرفت

روی قنبرکه چو گیسوی حسن بود سیاه            از غم قتل عـلـی گونه ی مهتـاب گرفت

حسنش شال عزا کرد به گردن چو حسین            آه کاین منظره جان از تن اصحاب گرفت

خوشدل از خون علی لاله وگل رنگین است            نه همین خون علی دامن محراب گرفت